Hicham

Interview met Hicham:

Het Mozaïek

Vanaf de voorschool zat ik al op het Mozaïek. Ik heb daarom met veel kinderen in de klas 8 jaar opgetrokken. Als klein kind hield ik erg van lachen, ik hing graag de clown uit, in de bovenbouw werd ik wel serieuzer. De helft van de kinderen uit de klas van toen zie ik nog, ik vind contact heel belangrijk. Dat had ik ook in de klas, ik wilde iedereen erbij betrekken en kon niet goed tegen onrecht. Ik ging dan tegen kinderen in die onaardig deden tegen anderen, ik kwam voor anderen op.

Voortgezet Onderwijs

De stap naar het Voortgezet Onderwijs was best wel lastig, ik moest echt wennen en daar was weinig ruimte voor. Je moet andere kinderen leren kennen, de regels en de docenten zijn anders. Je hebt ieder uur een andere docent en daar moet je je aan aanpassen, de één is meer persoonlijk en de ander is meer zakelijk. Je leert het met vallen en opstaan en daar leer je van, in de brugklas had ik een goede mentor die mij goed kon helpen. Uiteindelijk heb ik de mavo met gemak gedaan, in de examenklas merkte ik wel dat het heel gemakkelijk voor mij was en dat ik eigenlijk wel een hoger niveau aankon.

MBO

Toch heb ik wel gekozen voor een MBO-opleiding en niet de stap naar de havo gemaakt. Ik ben ongeduldig en wil meteen aan de slag. Eerst koos ik voor retailmanagement, maar ik had daar andere verwachtingen bij. Ik hoopte dat ik daar zou leren hoe je een eigen bedrijf opzet, maar het ging meer over hoe je je moest presenteren. Daarom stapte ik over op sociaal/maatschappelijke dienstverlening en dat mag ik versneld doen. Als vrijwilliger doe ik nu al hetzelfde werk zonder diploma. Ik ben al een jaar vrijwillig toezichthouder van jongeren, bijvoorbeeld in de Koppel. Het vrijwilliger zijn is een sleutel naar veel deuren. Mijn doel was eigenlijk om geld te verdienen, maar wat het me heeft opgeleverd is eigenwaarde. Melvin Kolf gaf mij het gevoel dat ik meetelde, dat ik wat kon en heeft mij het belang van een goed netwerk geleerd. Ik heb gedebatteerd in het gemeentehuis en bij een verkiezingsdebat in Rozet. Dat laatste heb ik samen met mijn team gewonnen. Daardoor word je gezien door de politieke partijen en werd ik uitgenodigd om deel uit te maken van hun jongerenraad. Ik heb besloten nog niet te kiezen voor een bepaalde partij, ik was nog te jong. Misschien ga ik nog anders denken en daar wil ik ruimte voor hebben, dat gevoel heb ik niet als ik ben ingelijfd bij een partij.

Nu als professional ben ik trots als mijn jongeren hun doel behalen. Ik ben nu locatieleider bij de JTTA en stuur jongeren aan die toezichthouder zijn. Ik doe de contacten met de opdrachtgevers, de zwembaden, de festivals en evenementen. Het toezicht houden is een manier om in contact te blijven met de jongeren, de jongeren spreken jongeren aan. De toezichthouders zijn ongeveer 16 tot 17 jaar oud en staan voor veel dilemma’s. Bij wie hoor ik? Bij welke vrienden voel ik me goed? Hoe gedraag ik me? Waar hoor ik thuis? Jongens kijken op naar mensen met grote auto’s en veel geld, dat willen zij ook. Het jongerentoezicht kwam voor mij op het goede moment. Ik zou jongeren op scholen graag willen zeggen dat onze organisatie open staat voor ze.

Toekomst

Een volwaardig jongerenwerker wil ik worden, ik wil er zijn zoals het jongerentoezichtteam er voor mij is geweest. Vroeger snapte ik niet dat je werk kunt doen en iets kunt bereiken omdat je het leuk vindt en niet alleen om geld te verdienen. In mijn organisatie wil ik jongeren en ouderen kunnen helpen. Jongeren klaarstomen voor de maatschappij, hoe draag ik bij aan zelfredzaamheid. Jongeren hebben rolmodellen nodig, daarom geven jongeren die een opleiding doen aan scholieren huiswerkbegeleiding. In Presikhaaf hebben we daarvoor de wijkprijs gekregen, we zouden dat ook graag in Malburgen willen opzetten. Mijn vraag is nu; wat en wie wil ik zijn? Hoe wil ik dat mensen naar mij kijken?