Adnane

Interview met Adnane:

Adnane laat zien dat beeldvorming lastig is, maar dat je zelf kunt blijven kiezen. Hij bleef geloven in zichzelf, keek naar goede voorbeelden om zich heen en liet zich daardoor inspireren. Hij kiest voor een omgeving waar hij goed tot zijn recht kan komen. Hij gelooft in een goede toekomst voor hemzelf en de mensen om hem heen en zoekt mensen op die hem daarin steunen. Rechtvaardigheid vindt hij belangrijk, daarom studeert hij rechten. Hij wil laten zien dat het niet uitmaakt waar je bent geboren, dat je altijd in jezelf moet blijven geloven.

Ik heb van 2001 tot 2009 op het Mozaïek gezeten. Daar heb ik goede herinneringen aan, ik heb me gesteund gevoeld door de school, ze wilden dat ik goed mijn best deed en geloofden dat ik het kon. De school is heel divers, leerlingen komen uit allerlei landen en ook de leerkrachten. Juf Jennifer, Marloes en Esma lieten mij daardoor zien dat je allochtone ouders kunt hebben en toch iets kan bereiken. Het streven naar goede resultaten kon je aan alles merken, als ik mooi geschreven had mocht ik met een gelpen schrijven. Als ik erg goed was met een vak, mocht ik andere kinderen helpen. Iedere week was een ander kind verantwoordelijk voor het tafelgroepje en moest dan de boeken pakken of opruimen. Door al deze kleine dingen kreeg ik het gevoel dat ik wat kon worden en dat de leerkrachten in mij geloofden.

In groep 8, pas na de proefcito werd mij duidelijk wat er echt van mij verwacht werd. Daarvoor kregen wij ook wel te weten op welk niveau we zaten, maar die A en B’tjes zeiden mij niet zoveel. Met de proefcito zou ik mavo/havo kunnen doen, maar ik wilde de havo halen en ik ging nog beter mijn best doen. Met andere kinderen in de klas werkte dat ook, zij deden er ook een schepje bovenop om naar de VO-school te gaan die zij voor ogen hadden.

Voortgezet Onderwijs

De overgang tussen de basisschool en het Voortgezet Onderwijs was groot, ik had in het begin geen idee wat er van mij werd verwacht. Ik had bijvoorbeeld niet goed door dat je voor een proefwerk moest gaan leren, alle proefwerken in die tijd heb ik gehaald door in de les op te letten. Ik deed in die tijd mavo/havo en gelukkig kon ik toch havo gaan doen. Het 2^e jaar werd veel lastiger, we hadden een heel drukke klas en veel invallers. Toen heb ik voor wiskunde niet genoeg punten gehaald en moest ik het jaar over doen. In het 3^e jaar snapte ik hoe het werkte en ging het meer vanzelf, daardoor nam ik school ook serieuzer en werd het minder een verplichting. Ik viel op omdat ik goed Nederlands kon en het ook goed op papier kon zetten, vaak beter dan de autochtone Nederlanders bij mij in de klas. Een diploma is niet maar een papiertje het gaat om de moeite die er achter zit.

Steun

Ik heb mensen om me heen gehad die me stimuleerden. Een voorbeeld voor mij was Mustafa Amezrine, hij werkte voor Rijnstad en organiseerde voetbaltoernooien en allerlei andere activiteiten. Hij liet merken dat hij trots op mij was en hij stimuleerde mij. Ik ging met hem mee naar activiteiten en ik mocht meewerken. Hij vertrouwde mij en dat liet hij merken en ik wilde hem natuurlijk niet teleurstellen. Ook de conciërge op het Olympus, hij is ook van allochtone herkomst en stimuleerde mij om mijn best te doen. In die jaren heb ik ook veel steun gehad aan mijn geloof. Ik verdiepte me er meer in en ik voel dat het mijn plicht is het beste uit mijzelf te halen. Gelukkig kan ik met mijn vader goed over het geloof praten. Je moet kritisch zijn van wie je het geloof aanneemt, van iemand die je vertrouwt en niet van zomaar iemand op straat. Zo kwam ik in het tweede jaar een buurtgenoot tegen op straat die mij aansprak. Hij vroeg wat ik deed en ik vertelde hem dat ik havo deed. Hij zei dat ik beter op kon houden, dat het toch niets zou worden als je in deze wijk woonde. Ik ging daar verder over nadenken en vroeg me af; Is dat zo? Als dat waar is waar ligt dat dan aan? Toen ik bleef zitten dacht ik weer aan zijn woorden en ging ik ze meer geloven. In het 3^e jaar ging het goed met me en kon ik zijn woorden naast me neer leggen.

Studeren

Na het examen ging ik naar de HAN, ik had me ingeschreven voor veel verschillende opleidingen en richtingen, ik wist nog niet precies wat ik wilde. Ik mocht bij rechten op gesprek komen en ben dat ook gaan studeren. Mijn Nederlands was goed en het 1^e jaar begon goed, het was een nieuwe opleiding op de HAN en veel mensen uit de praktijk gaven er les. In de 3^e periode was er geen aanwezigheidsplicht en de 1^e keer heb ik het tentamen niet gehaald. Bij de herkansing kregen we te weinig tijd om het tentamen af te maken. De propedeuse wilde ik echt halen en daarom schreef ik me in bij de Hogeschool in Utrecht. De HAN erkende dat er iets mis was gegaan met het tentamen en we hadden recht op een herkansing. Ik besloot toch voor Utrecht te gaan. Achteraf ben ik blij dat dit is gebeurd. In Utrecht waren de normen en eisen hoger en je kreeg echte feedback, de docenten zijn echt geschoold om les te geven. In Utrecht voelde ik me meer thuis, er waren voorbeeldfiguren waar ik tegenop kon kijken. Een docent is Marokkaans en geeft vermogensrecht, naast het docentschap heeft hij ook een eigen zaak. Hij laat me zien dat het kan, dat je als Marokkaan wat kunt bereiken.

Ik heb me vaak degene gevoeld die anders was. Op de havo had ik vaak een heel andere thuissituatie dan de anderen, zij herkenden niet hoe ik leefde. Maar ook tussen de Marokkanen kan ik me anders voelen, in de groep Marokkanen die lak aan alles hebben, net als de groep die gaat voor het snelle geld. In Utrecht kwam ik in aanraking met meerdere Marokkanen met toekomstdromen, daar voel ik me thuis.

Toekomst

Als ik klaar ben met school wil ik eerst een baan zoeken en dan studeren in deeltijd, werkervaring is heel belangrijk. Een docent van mij was eerst advocaat, daarna officier van justitie en nu ik hij rechter. Als ik het zo opbouw heb ik een enorme ervaring, ik wil heel graag mijzelf verbeteren. Ik vind rechtvaardigheid heel belangrijk, bij recht doet je huidskleur er niet toe, je rechten staan beschreven, daar kun je van op aan. Ik ben geboren in een speciale wijk, ik ben niet minder, ik kan het en dat zal ik laten zien ook!